Zapłodnienie pozaustrojowe (ang. In Vitro Fertilization – IVF) to zabieg polegający na pobraniu komórek rozrodczych od obu partnerów, połączeniu ich w warunkach laboratoryjnych, hodowli powstałych w ten sposób zarodków przez kilka dni, a następnie podaniu jednego lub dwóch zarodków bezpośrednio do jamy macicy.
Zapłodnienie pozaustrojowe (IVF/ICSI) jest poprzedzona kilku-kilkunastodniową stymulacją hormonalną. Dla każdej Pacjentki dobierany jest odpowiedni protokół stymulacji, w zależności od wyników badań hormonalnych, wieku i historii położniczo-ginekologicznej. Podczas stymulacji podaje się na pewien okres leki tłumiące przysadkę mózgową (a więc własną czynność hormonalną pacjentki), a następnie stymulujące wzrost pęcherzyków jajnikowych. Stymulacja odbywa się pod kontrolą USG, czyli podczas przyjmowania leków konieczne jest monitorowanie wzrostu pęcherzyków co kilka dni, monitorowany jest także poziom hormonów (estradiolu, progesteronu) we krwi. Gdy pęcherzyki w jajnikach osiągną odpowiedni stan dojrzałości pacjentka przyjmuje lek wywołujący owulację, a 36-37 godzin po podaniu leku odbywa się zabieg pobrania komórek jajowych. Przeważnie pobiera się od kilku do kilkunastu komórek jajowych.
Pobranie komórek jajowych polega na nakłuciu (punkcji) jajników przez sklepienie pochwy, pod kontrolą USG, w analgosedacji (krótkotrwałe znieczulenie). Zabieg trwa około 10-20 minut. Bezpośrednio po zabiegu płyn z komórkami jajowymi dostarczany jest do laboratorium IVF, a Pacjentka jest wybudzana i około godziny przebywa w sali pozabiegowej.
W dniu punkcji Pacjentka powinna zjawić się w klinice na czczo. Całkowita sprawność psycho-ruchowa powraca około 30-60 minut po zabiegu.
Mężczyzna oddaje nasienie w wyniku masturbacji w dniu punkcji po 3-7 dniowej przerwie we współżyciu płciowym. Do zapłodnienia może też być użyte nasienie wcześniej zamrożone lub nasienie anonimowego dawcy.
W zależności od wskazań zapłodnienie może przebiegać w dwojaki sposób:
Pomiędzy drugim a piątym dniem hodowli 1-2 zarodki wprowadzane są do jamy macicy przy użyciu specjalnego cewnika. Zabieg embriotransferu jest bezbolesny, wykonywany jest bez znieczulenia, pod kontrolą USG, przy wypełnionym pęcherzu moczowym. Po transferze pacjentka pozostaje na fotelu ginekologicznym przez około 20 minut. Przy większej liczbie uzyskanych zarodków zazwyczaj sugerowane jest wykonanie transferu w piątej dobie hodowli, kiedy zarodki osiągają już zaawansowane stadium rozwoju – blastocysty.
Wszystkie zarodki, które nie zostały podane podczas embriotransferu, a w piątej lub szóstej dobie hodowli osiągnęły zaawansowane stadium rozwoju tzw. stadium blastocysty, zostają zamrożone. Należy pamiętać, że nie z każdej zapłodnionej komórki rozwinie się blastocysta,część zarodków nie rozwija się prawidłowo i zatrzymuje podczas kolejnych podziałów, a następnie degeneruje.
Prawidłowe zarodki są mrożone obecnie najbardziej skuteczną metodą witryfikacji i przechowywane w ciekłym azocie w celu podania podczas kolejnych embriotransferów.
Proces zamrażania jest na tyle bezpieczny, że procent ciąż po embriotransferach mrożonych zarodków jest taki sam jak po embriotransferach zarodków „świeżych”.
Pacjentka przez kolejnych 10 dni przyjmuje leki zawierające progesteron. Jest to tzw. suplementacja fazy lutealnej i ma na celu ułatwienie zagnieżdżenia się zarodka i utrzymania wczesnej ciąży. Po tym czasie wskazane jest wykonanie oznaczenia HCG z krwi i konsultacja dalszego postępowania z lekarzem prowadzącym.
Zadzwoń do nas +48 124 158 800 |lub napisz 
